A miña relación co galego

Na miña casa nunca se falou moito galego, e practicamente eu só o usaba cando falaba ca miña avoa e, nin sequera, sempre. A pesar de ser educada en castelán, eu sabía falar en galego desde pequena sen ter que aprendelo no colexio, máis nunca o usaba. Despois de moitos anos e de intentos de usar máis galego (todos frustrados basicamente pola preguiza de afacerme) por diversos motivos a miña avoa veuse a vivir con nós a Ourense. Pouco a pouco tanto eu coma os meus país comezamos a empregar máis o galego, a pesar de que nun principio costou xa que non estabamos afeitos, e para min era moi complicados ter unha conversa en galego sen equivocarme ou ben por pór o pronome átono mal, por empregar palabras en castelán…

Actualmente, 2 anos despois, na miña casa fálase moito máis galego que castelán, e é sorprendente como en tan pouco tempo cambiou tanto a situación, xa que ata eu a min mesma sorpréndome moitas veces pensando ou mesmo soñando en galego, cousa que antes nin de broma ocurrira e é algo que me gusta moito, pois síntome moi ben falando en casa galego e empregándoo inconscientemente cada vez máis. Con isto quero dicir que sendo castelán falante é complicado pasarse ó galego, pois ao principio cométense moitos erros e é frecuente comenzar a frase en galego e rematala en castelán sen darse conta, máis non é imposible, xa que se eu que apenas era capaz de manter unha conversa en galego agora o falo case todo o tempo na casa, todos podemos facelo.

Amalia Sotelo de la Vega

2ºBac. B